مهندسی ژئواینفورماتیک که به اختصار مهندسی ژئوماتیک نامیده می شود دستاورد پیشرفتهای دانش انفورماتیک در مهندسی نقشه برداری بوده و طبق تعریف بین المللی مجموعه‌ای از تخصص‌های مرتبط با جمع‌آوری، نگهداری، پردازش، بازیابی و توزیع داده‌های مکان مرجع می باشد. طبق این تعریف مهندسی ژئوماتیک دو هدف اصلی دارد: تولید داده های مکانی و پردازش داده های مکانی. واژه ژئوماتیک یک واژه ترکیبی از ژئو به معنای زمین و ماتیک که پسوند واژه انفورماتیک است می‌باشد و امروزه در محیطهای آکادمیک به جای مهندسی نقشه برداری به کار می رود. دلیل اصلی جایگزین شدن واژه ژئوماتیک به جای نقشه برداری فراتر رفتن دامنه کاربرد علوم اطلاعات مکانی از نقشه برداری کلاسیک می باشد، به طوریکه امروزه شعار جامعه جهانی در حیطه اطلاعات مکانی "توانمندسازی جامعه با داده های مکانی" می باشد. طبق این شعار جامعه به سمتی می رود که تمامی تصمیم گیری ها در جامعه از سطوح مدیریتی کلان گرفته تا تصمیم گیری شهروندان عادی مبتنی بر اطلاعات مکانی باشد. بنابراین واژه های "توانمندسازی دولت با داده های مکانی" و"توانمندسازی شهروندان با داده های مکانی" قابل طرح می باشند. مهندسی ژئوماتیک با گستره وسیعی از دانش‌های مهندسی در ارتباط است که هر کدام می‌تواند برای ارائه تصویری از جهان فیزیکی مورد استفاده قرار گیرد. این علوم خود زیر شاخه‌هایی از دانش و فناوری ژئوماتیک هستند و عبارتند از ژئودزی، هیدروگرافی، فتوگرامتری، سنجش از دور و سامانه های اطلاعات مکانی که در مقالات بعدی معرفی خواهند شد. لازم به ذکر است که مهندسی ژئوماتیک در کنار کاربردهای فراوان، کاربردهای بسیاری در صنعت ساختمان داشته که می توان آن را از خدمات نوین مهندسی نقشه برداری دانست که متاسفانه در کشور ما تاکنون به صورت کامل و عملی مورد استفاده قرار نگرفته است.